Zagubione Fragmenty: IX. "Bo we mnie tkwi zło!" - fragment opowiadania "musicalowego"

To nie był kolejny zwykły dzień w karczmie „Śnięta Pirania”. Wszyscy przygotowywali się do jakiejś wyprawy, a może i walki. Kto by za tym nadążył? Raz na jakiś czas coś tu się działo. Jak nie nieumarli w piwnicy czy feniks na niebie, to orkowie dobijający się do drzwi czy jakiś nekromanta próbujący przejąć władzę nad światem. Każdy bywalec karczmy szykował swoją broń i ekwipunek, poza pewną złodziejką, która niezbyt interesowała się tematem.

- A co tu się wyprawia? – zapytała Nikki, schodząc ze schodów do głównej sali. – Czy ja o czymś nie wiem?

Przy szynkwasie stali Bane, Lukix i Sat, którzy byli już niemal gotowi do opuszczenia tawerny. Zielonooki najemnik spojrzał po mężczyznach i, w końcu, przeniósł wzrok na złodziejkę.

- Coś pojawiło się na południe stąd. Jakaś wieża – wyjaśnił. – Wokół roztacza się jakaś mroczna aura.

- Podobno siedzi tam jakiś zły mag – dodał Sat i położył dłoń na rękojeści swojego miecza. – Ale możemy to szybko zmienić.

- No to idę z wami – Nikki usiadła na stołku przy szynkwasie i uśmiechnęła się do mężczyzn. – To kiedy ruszamy?

- Idą tylko Ci co potrafią walczyć – zadrwił z niej Lukix. – Nie potrzebujemy sztylecików.

- Poza tym… ten ktoś musi być aż tak nikczemny, że wszystkie rośliny w okolicy pousychały – wtrącił się po raz kolejny Sat. – Wybacz Nikki, ale nie jesteś wystarczająco…

- Stop! – krzyknęła i zeskoczyła na podłogę. – Oj, chłopcy. Myślicie, że boję się jakiegoś dziadka, który nauczył się paru zaklęć? Jeśli on jest zły, to ja jestem o wiele gorsza… I udowodnię Wam to – spojrzała na grupę muzyków, którzy akurat mieli przerwę. Skinęła do nich głową. – Panowie! Poproszę o muzykę.

            Nikki stanęła tyłem do trójki mężczyzn i zaczęła kiwać biodrami w rytm muzyki. Następnie z jej ust zaczęły wydobywać się słowa. (Muzyka)

Nikki: Niewinne dziewczę to nie ja,

Ani nie dama, co pomocy wzywa.

Nie jestem też dziewczynką, co boi się przez las iść.

Nie!

We mnie tkwi zło!

Nikki: Wszyscy ci bywalcy, tylko spójrz,

Każdy z nich już zdążył poznać urok mój.

Nie jestem twą wspólniczką, ani kochanką też nie

Czemu chłopcy?

Bywalcy: Bo w niej tkwi zło!

Nikki: Ach, to piękne

Widzieć jak miłość

Rozpada się na proch

Ach, to boskie

By być złoczyńcą.

Gdy za szyję chwycę Cię, poczujesz ból

Bo we mnie tkwi zło!

Nikki: Czy to nie cudowne?!

Niszczyć wasze życie.

W tej karczmie trzeba zmian!

Zawsze byłam skłonna do złego i podłego,

Robić wszystko po to by usłyszeć szloch.

Nikki: Wiecie, to zabawne dla mnie jest.

Nie chcę byś pomagał mi czy wspierał też nie.

Zniszczę serce twe, a innym rzeknę: ”Pa, pa”.

Bo?

No mówcie!

Bane, Lukix i Sat: Bo w Tobie tkwi zło?

Nikki: Oh… I to wielkie…

Po tym wszystkim, Nikki westchnęła głośno i spojrzała na trójkę mężczyzn, z którymi rozmawiała. Była dumna z siebie, a w jej oczach widoczny był blask tryumfu.

- No to się pakuję – odparła i ruszyła w stronę schodów. – Czekajcie na mnie przed karczmą!