Porozmawiajmy z... Bellą!

Cześć!
Przepraszam, że musieliście tyle czekać, ale jak obiecałam, że w styczniu pojawi się kolejny wywiad, dotrzymam słowa i oto jest! Wywiad z naszą miłośniczką wilków w czerwonej pelerynie - Bellą! Zapraszam do lektury!
Ps. Zgodnie z obietnicą, jutro pojawi się kolejna postać z mojego baśniowego opowiadania - tym razem zło w najczystszej postaci.
Pozdrawiam :)
*******************************

- Witam wszystkich bardzo serdecznie. Dziś kolejna rozmowa, tym razem, z Bellą! Dziękuję, że zgodziłaś się odpowiedzieć na parę pytań.
A ja dziękuje za zaproszenie.
- Powiedz mi, od zawsze taka byłaś? Taka dobra?
Dlaczego wszystkich to dziwi? – śmieje się. – Lubię być miła dla innych. Wtedy czuję się dużo lepiej. Dobro zawsze niesie ze sobą pozytywną energię, dzięki której aż chce się żyć.
- Nie uważasz, że świat, w którym żyjesz, jest zbyt brutalny i agresywny dla ciebie?
Dlatego jestem tu potrzebna. Wiem, że nie zdziałam za wiele w pojedynkę, ale chcę, aby każdy wiedział, że istnieje dla niego nadzieja w postaci pomocy mojej osoby. Wiele osób naśmiewa się z mojego nastawienia do świata, ale nie przejmuję się tym. Jeszcze nie raz pokażę na co mnie stać.
- Wierzę w ciebie, Bello. Przejdźmy do innego tematu. Twoja matka przysporzyła ci wiele kłopotów. Byłabyś kiedykolwiek w stanie jej wybaczyć?
Po tym co się stało w karczmie i jak nam pomogła, wybaczyłam jej wszystko. Ona nie była zła, chciała osiągnąć pewne rzeczy kosztem swoich najbliższych, co doprowadziło ją do zguby.
- Można powiedzieć, że to dzięki niej dowiedziałaś się o swoich nowych mocach. Gdybyś nie uciekła na kontynent, nigdy nie zostałabyś Dzieckiem Księżyca.
To prawda. Zapewne, gdybym ją posłuchała, siedziałabym teraz sobie w jakimś ciepłym dworku, wychowując swoje dzieci. Cieszę się, że dane mi było poznać mojego mistrza – druida, który nauczył mnie wszystkiego.
- Właśnie! Kim on jest? Praktycznie nic o nim nie wiemy. Jak on ma właściwie na imię?
Sama tego nie wiem! – śmieje się. – Niewiele mi o sobie opowiadał, ale to nie jest ważne. Pamiętam, że mówił mi, że pochodzi ze Wschodniego Archipelagu i jego brat też jest druidem. Wiem też, że zna inne Dzieci Księżyca, którym pomagał oswoić się ze swoimi mocami. Niestety, ale odkąd pojawiłam się w karczmie, opuścił swoją siedzibę i udał się w nieznane. Teraz ja jestem odpowiedzialna za okoliczne lasy.
- Powiedz, jak to jest być tym Dzieckiem Księżyca? Jak się czujesz w postaci wilka?
Pierwszy raz był dziwny. Nie miałam wtedy kontroli nad wilkiem. Pamiętam tylko, że zaczęło mi się kręcić w głowie i straciłam przytomność. Odzyskałam ją, jak już było po wszystkim. Z czasem, udało mi się nad tym zapanować i jestem już wszystkiego świadoma. Jako wilk mam niezwykle czułe zmysły smaku, węchu i wzroku. Nawet jako człowiek mam je bardziej wyostrzone niż zwykli ludzie. Czasami to żadna przyjemność je posiadać, zwłaszcza w karczmie. – śmieje się.
- W rozmowie z Nikki, rozpoczęłam temat, który najbardziej mnie ciekawi – jej życia uczuciowego. Tobie również chciałabym zadać podobne pytanie. Jak się mają twoje sprawy sercowe?
Mam kogoś, jednak nie wiem czy dane nam będzie być razem. Will jest cudownym facetem, bez którego nie wyobrażam sobie życia. Czuję do niego coś więcej niż przyjaźń, choć nie jest to jeszcze miłość. Mam nadzieję, że w końcu uda mi się odnaleźć kogoś, z kim będę na dobre i na złe. Może to Will, może ktoś inny kogo znam, a może jeszcze go nie poznałam? Tego nie wie nikt.
- Dlatego życzę ci, żebyś odnalazła szczęście w miłości. Chciałabym zadać Ci kolejne pytanie. Czy kiedykolwiek zobaczymy Cię jeszcze w Thorniarze? Czy dowiemy się czegoś więcej o twoich relacjach z ojcem i rodzeństwem?
Tak – uśmiecha się. – Planuję podróż do domu i na pewno zobaczycie moich bliskich, jednak nie mogę obiecać, kiedy cokolwiek na ten temat usłyszycie.
- A co z Lacey? Czy to twoja jedyna przyjaciółka?
Nie, mam wiele przyjaciółek, lecz Lacey to ta najbliższa. Jest trochę marudna, myśli tylko o sobie i o przygodach, lecz również jest bardzo zabawna i inteligentna. Czasem zdarza jej się, że podniesie mnie na duchu lub wspomoże radą.
- Słyszałam pewną ciekawą rzecz na temat Lacey. Wiesz o co mi chodzi?
Domyślam się – uśmiecha się. – Zapewne masz na myśli jej zamiłowanie do książek i opowieści o bohaterach. Lacey uwielbia czytać, a zwłaszcza tą swoją ulubioną księgę z historiami pewnej grupy osób ze „Śniętej Piranii”. Gdyby dowiedziała się, że znałam Nikki, nie wybaczyłaby mi tego. Ona ją wręcz ubóstwiała i wciąż wierzy, że Nikki żyje gdzieś na Korshaan.
- Dlaczego nie powiedziałaś jej tego, kiedy Nikki żyła?
Jakbym wszystko wygadała, Nikki nie miałaby lekkiego życia. Poza tym, Lacey załamałaby się, gdyby dowiedziała się, że jej ulubienica porzuciła przygody i zaczęła spokojne życie.
- Z chęcią poznałabym ją lepiej.
Może będziecie mieli okazję.
- Ostatnie pytanie, Bello. Jakie masz plany na przyszłość?
Obecnie przebywam w karczmie i zajmuję się tutejszymi lasami. Tak jak już mówiłam, myślę o podróży do domu. A co dalej? Nie wiem. W karczmie wiele się dzieje, więc nie będę narzekała na nudę.
- Dziękuję bardzo za rozmowę. Miło mi się z tobą rozmawiało.
Wzajemnie i, jeszcze raz, dziękuję za zaproszenie.

Ogłoszenie

Cześć :)
W związku z tym, że do końca stycznia będę zajęta szkołą i prywatnymi sprawami, w styczniu pojawi się tylko jedno opowiadanie, a właściwie wywiad. Z kim? Jeśli sytuacja się nie zmieni, to sama zdecyduję, spośród osób, które miały najwięcej głosów.
Oto moje plany na luty:
- 01.02.2014- kolejny opis postaci z baśniowego opowiadania. Tym razem ktoś zły.
- pierwsza połowa miesiąca- zamierzam wypisać te wydarzenia, które miały miejsce podczas pobytu Nikki i Belli w karczmie, których nie opisałam w żadnym innym opowiadaniu. Robię to z uwagi na osoby, które nie wiedzą co działo się z obiema paniami, a działo się wiele :)
- nowe dwu-rozdziałowe opowiadanie o Elli, matce Belli.
Dziś to wszystko. Zapraszam do śledzenia mojego bloga i udzielania się na nim. Z góry przepraszam za ten zastój.
Pozdrawiam, Nikki. :)

Opowiadanie IV, Rozdział V "Oczami Belli"

Minęły cztery lata odkąd Bella pojawiła się w Myrtanie. Po opuszczeniu Silden, razem z wilkiem wyruszyła w podróż po całym kontynencie. Podczas postoju w jednym z miast, dziewczyna otrzymała bardzo ważny list od swojej babci, w którym to staruszka prosi wnuczkę o jak najrychlejsze przybycie do Silden. Powodem miał być pogarszający się stan zdrowia kobiety. Bella natychmiast wyruszyła do miasteczka. Kiedy zjawiła się na miejscu i odwiedziła chorą Amandę, postanowiła, że zostanie z nią dopóki nie wydobrzeje. Nie mogła jej zostawić, nie w takim stanie.
 Pewnego spokojnego ranka, do drzwi ich chaty zapukał Charlie.
- Witaj – odparła Bella, będąc jeszcze nieco zaspana. – Co tu robisz tak wcześnie?
- Przyniosłem twojej babci lekarstwa, tak jak prosiła mamę – piętnastolatek wręczył dziewczynie koszyk z kilkoma fiolkami. Córka Elli przyjrzała się mu.
- Dziękuję – odpowiedziała i powoli zaczęła zamykać drzwi, dopóki nie powstrzymał jej chłopak.
- Mama ma nadzieję, że jutro będziecie – wtrącił. - Nie zapomniałaś chyba o jej przyjęciu urodzinowym?
- Bardzo bym chciała przyjść, jednak babcia czuje się coraz gorzej.
- Trudno. Mam nadzieję, że wyzdrowieje jak najszybciej. Czy mogę zrobić dla ciebie coś jeszcze? – zapytał Charlie.
- Nie, dziękuję. Jeśli będę cię potrzebowała, zawołam cię – dziewczyna pożegnała się z chłopcem, który skierował się do własnego domu.
Następnie, Bella zajrzała do Amandy, odpoczywającej w swoim pokoju. Była już bardzo blada i czuła przejmujące zimno, mimo iż był środek najgorętszej pory roku. Dziewczyna przysiadła na łóżku i podała kobiecie lekarstwa od byłej złodziejki. Nie mogła dłużej patrzeć na cierpienie babci, lecz chciała coś zrobić, by uśmierzyć ból. Była bezradna. Mogła liczyć tylko na innych. Bella ścisnęła dłoń babci i przyjrzała się jej twarzy.
- Dasz sobie radę – pomyślała, gdy kobieta powoli zasypiała i opuściła pomieszczenie.

Małe co nieco :)

Cześć.
Chciałabym przekazać wam informację o tym, że w przeciągu kilku dni pojawi się ostatnia część opowiadania o Belli. Z racji tego, chcę się z wami podzielić paroma informacjami. Oto one:
- rozdział będzie się rozgrywał w tym samym czasie, co dwa ostatnie rozdziały drugiego opowiadania o Nikki,
- większość wydarzeń, jakie opiszę będzie wam znana, jednak opowiedziana, z punktu widzenia Belli,
- po raz pierwszy pojawi się przyjaciółka Belli - Lacey, która pomogła uciec dziewczynie z domu,
- co się stało z Brianem, po tym jak uciekł z Silden? Otrzymacie odpowiedź na to pytanie,
- opowiadanie zakończy się sceną, która może być zapowiedzią dalszych przygód Belli.
Serdecznie zapraszam do lektury, gdy rozdział zostanie opublikowany. :)

Poznajcie... króla Philipa!

Król Philip to dwudziestoośmioletni władca Arindale, który objął tron, dosyć niedawno, ze względu na przedwczesną śmierć ojca. Początkowo, nie odnajdywał się w nowej roli, jednak z czasem dorósł do stanowiska. Przez lud, uważany jest za króla sprawiedliwego i troszczącego się o potrzeby każdego mieszkańca Calary- stolicy krainy, jak i okolicznych wiosek. Razem z żoną, wyczekuje przyjścia na świat swojego potomka. Kilka miesięcy po koronacji, zostaje wystawiony na próbę, od której zależeć ma życie wszystkich istot zamieszkujących Arindale. Czy Philip stanie przeciw złu, które nadciąga z zachodu? Czy uda mu się je pokonać?

 

 Philip podczas obmyślania taktyki wroga.

_____________________________________________________________________________
Oto pierwsza zapowiedź czegoś zupełnie nowego. Prawdopodobnie już na wakacje pojawi się nowa seria, która będzie się skupiać na walce dobra ze złem w baśniowym świecie. Każdego miesiąca będzie się pojawiała kolejna postać, aż do momentu ukazania się pierwszego rozdziału. Już 01.02.2014, będziecie mogli poznać główny zły charakter tej serii.
A jeszcze w styczniu, odbędzie się premiera ostatniego rozdziału historii Belli. Serdecznie zapraszam :) Szczęśliwego nowego roku!